“Blessings of the moons upon you, traveler.”
Laat ik me voorstellen. Ik ben Marjon en ik ben al vroeg besmet met de liefde voor katten. Het begon met onze lapjeskat Amtam en halfpers Roxy. Maar de meest belangrijke kat in mijn jeugd was onze zwarte kater Pimmie. Hij was mijn steun en toeverlaat en mede door hem wist ik al vroeg dat een leven zonder katten voor mij totaal ondenkbaar was.
Zo kwam het ook dat ik een opleiding dierverzorging heb gedaan en tijdens mijn stage bij het dierenasiel kwam ik in aanraking met een hele bijzondere kat. Hij was slank, sierlijk en vocaal. Helaas had de arme ziel ook last van chronisch nierfalen wat zo ver gevorderd was dat er niets anders op zat dan hem laten inslapen. Maar het liet me niet los, ik moest en zou meer te weten komen over deze prachtige katten. En zo ontdekte ik dat deze kat een Oosters Korthaar was geweest. Ik was onmiddelijk verliefd!
Toen ik eenmaal op mezelf kwam te wonen kwam ik op een dag terecht op de website van alle dierenasiels in Nederland. Totdat het plotseling leek of twee paar prachtige ogen mij rechtstreeks vanaf de foto angstig aankeken en me smeekten om ze te helpen. Dit was de eerste keer dat ik Masja en Shi zag. Twee gitzwarte Oosters Kortharen die in het asiel terecht waren gekomen nadat ze in beslag waren genomen door de dierenbescherming, samen met nog heel veel anderen. Ze waren het slachtoffer geweest van een grootschalige broodfokker.
Masja (rechts) en Shi (links)
Ik werd door het asiel gewaarschuwd dat ze getraumatiseerd waren en daar waarschijnlijk hun hele leven last van zouden hebben. Maar dat maakte mij niet uit, ik wilde ze de kans geven en niet in het asiel laten wegkwijnen. De eerste week leefden ze samen onder de bank, maar toen kwam Masja toch maar eens even kijken of de wereld niet wat groter kon zijn. Niet veel later kwam Shi ook onder de bank vandaan. De speeltjes werden in alle voorzichtigheid onderzocht, maar uiteindelijk bleken die toch niet zo eng te zijn. Al snel vlogen ze dan ook door de lucht (en in de thee). Ze zijn nooit heel knuffelig geworden, maar dat maakte me ook niet uit, ze hadden een goed huis gekregen en dat was het belangrijkste.
Niet lang nadat Masja en Shi bij me kwamen wonen kwam Alucard aka Ukkie op mijn pad. Zij kwam bij een hoarder vandaan die meer katten had dan ze voor kon zorgen. Ukkie haar kleine lijfje was dan ook een hele fijne leefomgeving voor talloze vlooien en wormen en ze was meer dood dan levend toen ze bij me kwam wonen. Maar een bad, wormenkuur en daarna een bezoekje aan de dierenarts later en ze ontpopte zich al snel als een gezond en vrolijk kitten.
Alucard aka Ukkie, ongeveer een jaar oud.
Ze was zo klein en hulpeloos dat de naam Ukkie bleef hangen, maar haar persoonlijkheid was groot. Zij was de baas en iedereen zou dat weten. En als iemand iets deed wat Ukkie niet goed vond zouden ze dat weten ook. Ze regeerde met vaste klauw.
Een jaar nadat Ukkie bij me kwam wonen kwam Naira op mijn pad. Zij was een Cinnamon Tabby Oosters Korthaar gefokt door Cattery Chutney. Ik mocht haar hebben als fokpoes en zo was Cattery Ahdarji geboren! Maar na twee jaar bleek dat het niet zo mocht zijn. Naira was kerngezond maar ze bleef mager, waardoor ik het niet verstandig vond om haar kittens te laten krijgen. Ik wilde haar niet kwijtraken in een bevalling. Dus besloot ik om haar te castreren en de plannen voor de cattery gingen in de ijskast.
Cattery Chutney’s Naira
Een paar jaar later kwam mijn eerste echte Thai Siamees, Pavel. Pavel zijn ouders hadden allebei een stamboom en waren ook getest, maar de eigenaar had zelf geen cattery. Dus Pavel had ook geen stamboom. Maar dat maakte me ook niet uit, ik wilde immers toch niet fokken en hij zou gewoon een gezellige huiskater worden. Daarnaast zou geen enkele keurmeester ooit kittens van hem goedkeuren. Hij had een knik in zijn staart en hij was ontzettend scheel. Of zoals de dierenarts heel politiek correct opmerkte, “hij loenst een beetje”. Pavel was voor zijn castratie een regelrechte nachtmerrie van een kat, maar na die ingreep was hij de liefste kat die ik ooit in mijn leven heb gehad. Zelfs nog liever dan Pimmie. Het is dan ook door Pavel dat ik besloot om te gaan fokken met Thai Siamezen en ik hoop dat de liefde voor dit prachtige ras nog heel lang blijft bestaan.
Dank je wel Pavel!
